آشنایی با حسین ابراهیمی(موسس خانه ترجمه ایران)
حسین ابراهیمی معلمی مهربان ودلسوز بود که در سال۱۳۳۰درشهر گلپایگان (از شهرستانهای استان اصفهان) به دنیا آمد.او ترجمه ی کتاب را از سال ۱۳۳۵ شروع کرد اما آموزگاری و تدریس در دانشگاه باعث شد که نتواند به طور جدی به ترجمه ی کتاب بپردازد.
اولین کتابی که از او منتشر شد«طوطی اصفهان»نام داشت که در سال ۱۳۶۹به چاپ رسید. این کتاب و کتابهای بعدی ابراهیمی مورد توجه قرار گرفت و او را در ادامه راهش مصمم تر کرد. طوری که در مدت کمتر از بیست سال از او صد کتاب ترجمه و چاپ شد. او کتابهایش را با دقت و وسواس انتخاب می کرد. به همین دلیل چند بار جایزه هایی از جمله جایزه کتاب سال به او داده شد.
از کتاب های خوبی که ابراهیمی ترجمه کرده می توان به :«آخرین گودال»٬ «باران مرگ»٬ «زیر نور ماه ترانه سرکن»٬ «هفت پسر٬هفت دختر»٬ «وقتی سه پایه ها به زمین آمدند» ٬«آتش دزد» و «گمشده ی شهرزاد»اشاره کرد.حسین ابراهیمی در چند سال با یک بیماری سخت ودشوار با مرگ دست وپنجه نرم کرد. او که بارها دستمزد کتابهایش را به کودکان مبتلا به سرطان هدیه می کرد٬خودش دچار این بیماری شد وبالاخره در مهر ۱۳۸۶با جهان کتاب وادبیات خدا حافظی کرد.
روحش شاد